Sen burdan gideli hayli yıl oldu
Sensizliğe halen alışamadım
Bu ayrılık beni yürekten vurdu
Sensizliğe halen alışamadım

Her yerde hatıran canlı gözümde
Dermanım yok bedenimde dizimde
Yüreğim yanıyor senin yüzünden
Sensizliğe halen alışamadım

Müptela eyledin tatlı dilinle
Gönlümde yer ettin gül cemalinle
Attın ölümlere en son elinle
Sensizliğe halen alışamadım

Yüzüstü bıraktın gittin aniden
Başkasını sevemedim yeniden
Bekledim gelirsin günün birinden
Sensizliğe halen alışamadım

Bu güne dek böyle acı tatmadım
Delice severken hiç ayrılmadım
Senin gibi ben paraya tapmadım
Sensizliğe halen alışamadım

Güner der ki artık kimseyi sevmem
Fani olan kula mehlimi vermem
Dilerim bu rüyayı bir daha görmem
Sensizliğe halen alışamadım

Ozan Güner Kaymak
Amsterdam / 29.01.2007