Kime cesaret verdi sayıca azlığımız?
Çöktüler tepemize karabasan rüyalar.
Kimleri sevindirdi bizim yalnızlığımız?
Üzerimize yağdı sanki bütün kayalar.

Hıçkırıklar karıştı, kırılan gönlümüze,
Ertelendi daima iflah olmaz sevdalar.
Ufalayıp umudu, döktüler önümüze,
Göz göze gelemeden, dile geldi vedalar.

Zaman nasılda geçmiş, varamadım farkına,
Duvardaki gölgeler hafızamı oyalar.
Bardakla su taşıdım gönlümdeki yangına,
Kırılmıştı testiler, delinmişti kovalar.

Feryatlar boşa gitti, duyan olmadı bizi,
Kulaklara dökülmüş anladım ki cıvalar.
Dostun attığı taşın sinemde kaldı izi,
Yüzler ortaya çıktı, sıyrılınca sıvalar.

Ruhumu çıkardılar kaşla göz arasında,
Güneş birden sarardı, kışa döndü havalar.
Bir hengâmedir koptu duruşma sırasında,
Dosyalar açılmadan, sona erdi davalar.



Sabri Koca