Ne baharlar geçti,kaç yaprak düştü ömrümüzden.
Hazan mevsimi,ilkbahar derken kar yağdı,
Lapa lapa saçlarımıza şimdi.
Yüzümüzdeki çizgiler zamanla yarışır gibi,
İnadına!
Birbirini kovalayan saatlerle arkadaş oldu.

Gençliğimizin tazeliğinde düşler kurardık hani?
Söz vermiştik ya biz ebedî...
Ömrümüzün son durağındayız ama bitmedi,
Kimse bitiremedi dağlar kadar yüce sevgimizi.

Neden mi gül kokulu yârim?
Geçici bir heves,parlak servetler üzerine,
Kurmadık,koymadık yüreğimizi biz.
Ufak rüzgârlara kapılıp savrulmadık.
Sırtımızı dönmedik birbirimize,
Sımsıkı kenetlendik tek yürek olduk.
Düşmanlarımız,
Sevinç nidaları atıp halimize gülmesin diye.

Yanyana cancana bir ekmeği bölüştük,
Şükrettik,isyânlara düşmedik yârim!
Başkalarının sözüne bakıp incitmedim seni,
İncitmedin sen beni.

Bildiğimiz şu ki,
Sevgi Rahmanın hediyesi.
Sevilmek, bu denli sevmek her kula nasip olmaz ki!
Allah rızasıyla kurulan yuva yıkılmazmış,
Ahirettte de seven ayrılmazmış can yoldaşım!

Şimdi son nefesimi vermeden, çok geç olmadan,
Tekrar haykırayım yeryüzüne,
Seni Seviyorum !
Seni Çoook...k Seviyorum Can Yoldaşım!

Seni sen olduğun için severim ben yine.
Senin sevgin Yaradandan bana en büyük hediye.