1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
628
Okunma
Seni özlemeye başladığım zaman yalnızlaştım
Oysa hiç yanımda olmayan birisiydin sen
Hiç ellerimi tutmamış
Hiç dilimde adını duymamıştın
Soğuk ve ölü bir hayattı bu
Umudumla ayakta tutmaya çalışıyordum
Sessiz sedasız saçlarım ağırmaya başladığı bir gün
Günlerin anlamsız olduğunu öğrendim
Her geçen gün kendi kendime uzaklaştığımı fark ettim
Çatlayan ellerimi
Gözlerimdeki yalnızlığı
Şakaklarıma düşen yaşları gördüm
Ve bu ömrüme sadece yalnızlığı sığdırabildim
Sensiz geçen bu ömrüme
Sanki dört duvar arasındayım
Duvarlara attığım çeltiklerden sensizliğimi sayıyorum
Kaç gün, kaç hafta, kaç ay
Hatta kaç sene, kaç ömür ölü yaşıyorum
Bir de bu biten bir ömürdü
Zamanlı zamansız
Her yerde yokluğunla savaşıyordum.
İbrahim Dalkılıç.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz