Korkma!.. yaklaş yanıma, insanız her birimiz
Özümüz aynı genden, farklıysa da derimiz
Dünya vatandaşıyız, var mı başka yerimiz?
Ben Ali’yim, Ayşe’yim, Mehmet’im vesairim
Ben sıradan bir insan, birazcık da şairim

İster kutuplardan ol, ister çöldeki Arap
Üstünde hırka olsun, ya da elinde şarap
Yeter ki fark arama, böyle yaratmış ya Rab
Ben imam’ım, haham’ım, insanım ve ahir’im
Ben bilmeyene bir taş, bilene cevahirim

Yaşam bir öğretidir, dünya ise bir okul
Karanlıktan uzak dur, aydın insana sokul
En büyük engel o dur, riyakar olursa kul
Ben ilim dergahının önünde misafirim
Ben cahilin gözünde imansızım, kafirim

O - sen - ben’i kaldırıp, biz diyebilir miyiz
Kin, nefret duygusunu, çiz diyebilir miyiz
Masumun kusuruna, giz diyebilir miyiz
Ben diyenin yanında önemsizim, hakirim
Ben hak terazisinde yoksunum ve fakirim

Yoldaşım Hans, Eva, Tom bir de ben Alibaba
Görünmeyen menzile varılır mı acaba?...
Boşa mı gider yoksa, verdiğim onca çaba
Ben herkesten bir geri, kendime ekabirim
İnsanlık bir olsun da... bilinmesin kabirim