Huzur mu bıraktın, târümâr ettin,
Ne işler getirdin benim başıma.
Benimle beraber sende kaybettin,
Öfkeni yenmeden çıkma karşıma.

Dilinden düşmezdi bir zaman adım,
Peşimden gelirdin hep adım, adım,
Sözlerin yalanmış, çok geç anladım,
Acılar dinmeden çıkma karşıma.

Sevdadan yanaydı bütün ozanlar,
Sevdayı bitirdi oyun bozanlar,
Nasipsiz gittiler gezip, tozanlar,
Yangınım sönmeden çıkma karşıma.

Susuz kalan ağaç mutlaka kurur,
Yalnız kalan kuşu avcılar vurur,
Aşkın düşmanıdır sebepsiz gurur,
Kibrini yenmeden çıkma karşıma.

Hesapsız, kitapsız çıkınca yola,
Düşmanlık edenle girdin kol kola,
Bundan sonra artık uğurlar ola,
Hatadan dönmeden çıkma karşıma.

Düşman bile olsa, insan mert olur,
Fazla yükselirsen, iniş sert olur,
Yapıp, ettiklerin sonra dert olur,
İçine sinmeden çıkma karşıma.

Sabri Koca