Nasılda mutlu idik toprak damlı hanede,
Huzur içinde geçti köyde çocukluğumuz.
Öyle bereket vardı bir tohumda, tanede,
Huzur içinde geçti köyde çocukluğumuz.

Kimseye aldırmadan her şeye gülüşürdük,
Sacda pişen ekmeği sıcakken bölüşürdük,
Yalın ayak gezerken ne donar, ne üşürdük,
Huzur içinde geçti köyde çocukluğumuz.

Misafir geldiğinde ocaklar kurulurdu,
Annem çok çalışırdı, elbette yorulurdu,
Gönlü çok geniş idi, hatırı sorulurdu,
Huzur içinde geçti köyde çocukluğumuz.

Dedem davar otlatır, ninem koyun sağardı,
Babam ekine gider, anam yayık yayardı,
Geniş idi evimiz; çoluk, çocuk sığardı,
Huzur içinde geçti köyde çocukluğumuz.

Amcam kuzu güderdi, yengem bize bakardı,
Yemeği pişirirdi, peynirleri sıkardı,
Irgat gelmeye yakın lambaları yakardı,
Huzur içinde geçti köyde çocukluğumuz.

Harman yerine çıkar düvenlere binerdik,
Güneşe aldırmadan saatlerce dönerdik,
Tek ayak üzerinde durmayı da denerdik,
Huzur içinde geçti köyde çocukluğumuz.

Dağları, tepeleri korkusuzca gezerdik,
Çamurlu göletlerde kurbağayla yüzerdik,
Bazen çiğdem toplayıp, birde ipe dizerdik,
Huzur içinde geçti köyde çocukluğumuz.

Diyen olabilir ki; artık bunun yeri mi?
Unutabilir miyim geçmişle, dünlerimi?
Şimdi nasıl özlemem o güzel günlerimi,
Huzur içinde geçti köyde çocukluğumuz.

Sabri Koca