Neden çöktü bu karabasanlar dünyama,
Bir asır ötede kaldı çocuk gülüşlerim.
Bir Leyla’ya döndüm kızgın çöllerde,
Mecnun bana yar mı ?..
Nereden bileyim.

Bu dünya gerçek mi, ben mi yalanım,
Anlatamam sorma anlatamam,
Tek gerçek olan sana aşkımı.
Pembe bir Eylül akşamı,
Gözlerimden ayrılıklar döküldü,
Söküp atamadım içimden seni.

Oysa ne hayallerim vardı çocuklar gibi,
Şimdi yalnızlığımı söylüyor akşamlar.
Anılarım geçiyor bir bir düşüncelerimden
Seni anlatıyorum Bahara yaza...
Ellerimde kalemim tükendi sana yazmaktan
Gece karanlıktı korkulu...yalnız düşlerim,
Seni anlatamadım,düşüncelerime karlar düşmüştü.

Buz tuttu gözlerim,dondu yaşlarım,
Aşılması güç karlı dağlar girdi araya,
En koyu yalnızlıkları yaşattı...
Bana sensiz akşamlarım.
Gecenin korkulu karanlıklarında ,
Seni arar ağlayan yüreğim.
Vazgeçilmez bir tutkusun içimde,
Yetti birtanem ayrılıklar...
Gelsen ne olur !

Aygün Deniz 08.10.2019