Kimliksiz ve yorgun bir sanrıyım
Hep sana
Hem kendime yabancı
Bir şiirle Kovulmuşum hayattan
Korkar oldum kelimelerden
Göz bebeklerime sancı
Harfleri toplayıp toplayıp diziyorum, anlamsızlıklarına aldırmadan
Tanıtmıyorum kendimi yabancılara,
Sayfalara satır arası şekerler bırakmıyor kimse
Kimsenin, kimsesi olmadan, kimsesizliği oluveriyorum
Dudaklarımdaki çatlakları kanatıp tuz basıyorum, hatırlatmak için kendime
Kendimi.






Son zamanlarda ben
Bakımlı şiirlere özeniyorum , üstü başı aşk kokan bakışlara, aşkla özleyen, aşkla sığınan.
Ayna karşısında vakit geçiren kadınlara da, sereserpe koltuğa yayılmış, dertsiz, özlenen, sevilen. .
Son zamanlarda, sırtım dönük güneşe ve renklerine Göğümün
Nefes nefese kaçıyorum düşlerden, sığınaklarım yıkılmış - altında kalsaydım! derken dilim, ona hiç kızmıyorum.
Affediyorum her defasında, çürük içinde zihnim ve yüreğimle.
Affediyorum okumadan attığın gÖzlerim için üşümüş kalbini.




Denize oltayı atarken, balığa kim sormuş ki, sen de bana sorasın diyorum içimden
İçimi içime kurban veriyorum her gece
Susuyorum
Sağılıyor sabrım
Ziyan
Ufak lokmalar halinde içiyorum zam/anı
Sıra Sana geliyor
Tıkanıyor, yutkunamıyor, ân var ki Boğuluyorum
Elimi uzatıyorum, elin yok
Kederim yüzüme işaretler bırakıyor, tanımıyorsun
Geçip gidiyorsun.