5
Yorum
29
Beğeni
0,0
Puan
1388
Okunma
Ömrümün sonbaharında
Anılarımın tomurcuklarını
Koparıyorum teker teker
Kuruyan hayat ağacımın dallarından…
Her akşam
Yüreğimde ince bir sızı
Ardımda koskoca pişmanlıklar denizi
Elimde yaşanmamışlıkların umut feneri
Bilinmeyen diyarlara giderim yapayalnız
Gün doğunca bitecek olan bu yolda
Kaç sabahı karşıladım şafakla
Kaç gece ayı çekiştirdim yıldızlarla …
Saymayı unuttum…
.....................................Kendimi unuttuğum gibi…
……………………………………ENA.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
