Canım Anam..
Hasretin tüter burnumda.
Nerden başlasam anlatmaya..
Bir günümü anlatayım sana
Yalnızca bir günümü.. ANAM.

Geçen akşam üstüydü.
Dağlıca Şirin bir köydü.
Avaşin çayının kucağında
Eski Avaşin Köprüsü
Bizler bir tabur asker,ölmeye gönüllü…
Yürüyorduk köprüye doğru.
Alacakaranlığın sessizliğinde
Buram buram sıla hasretiyle.
Dalmıştık gurbet türküleriyle
Yanık,içli hasret kokan
Memleket sohbetlerine
Gururluyduk.
Çünkü Vatan Bekçileriydik.
Tam geçerken köprüden
Vadinin derin sessizliğini
Bozdu birden silah sesleri
Onlarca belki de Yüzlerce mermi
Üzerimize yağıyordu.
İlk Kurşunla vurulmuştu arkadaşım

Sırada ben vardım..ANAM
Ben…
Ağaçlar… Kayalar..
Bize Kucak açmıştı..
Düşmana karşı.
Saklıyordu sanki bizi
Bir tabur askerden
Hayatta kalandan biri de
Bendim ne yazık ki
Sadece vurulmuştum Omzumdan.
Kanım akmıştı Vatanım için..
Çok üzgünüm anam..
Şehadet şerbetini içemedim.
On iki kardeşimle
Peygamber kucağına gidemedim…

Canım ANAM
Birazdan çıkacağız yola.
Belki de…
Bunlar son satırlarım olacak sana
Yarın “Oğlun Şehit Oldu “derlerse
Sakın ağlama…
Beni her özlediğinde
Sarıl Bayrağa…
Çünkü…
Bayrağımın rengi Kanım
Üzerindeki Ay yıldız Canımdır…
VATAN SAĞ OLSUN...
.............ASKER OĞLUN....

( Bu dizeler Avaşin Köprüsü’nde Şehit olan 12 Asker’e İthaftır)