1
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
562
Okunma

YOKLUĞUN ÖLÜM
Sanırmısın ki bu Can
Depreme dayanıksız
Ben ne
ZELZELER...
ARTÇILAR ...
DEPREMLER ...
gördüm
Devrilmedim
Belki hasar gördüm
Belki bastığım taşlar sarsıldı
Evler ,odalar ,yuvalar
Bir tomar oyun kağıdında dağıldı
Tuz buz gibi saçıldım
Ama devam ettim
Umudu sırtıma
Gözlerini ufkuma sabitledim
Yılmadım
Günü geceye ;geceyi güne ekledim
Yarından sayfalar açtım
Tertemiz bembeyaz düş bahçeleri
Umudun kanat çıptıgı
Baharın müjdecisi
Yarınlar...
Dünleri kahırları toz bezi ile silecek
Gülüşlerin...
Notasız sesin...
En güzel ıtırı cümlelerine dikecek
Anne ben geldim
Diyecekkk...
İşte o gün kapatsam gözlerimi
Son kez gülen gözlerinde
Tebessümle gideceğim...
Deprem ...
Artçı...
Zelzele...
Ne ki...
Yokluğun ÖLÜM
Yokluğun ÖLÜM...
SİBEL KARAĞÖZ
5.0
100% (7)