0
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
384
Okunma
bir gün
son kez adımlarımla
döveceğim kaldırımları
son kez olduğunu bilmeden
üzerimdeki ağırlığın altında
ezilirim kaldırımlar gibi
bölük pörçük taşlar gibi
her bir parçasında
ayrı apayrı
ağrılar peydahlanır
adımlarım doğumla ölümü
aynı anda
aynı solda doğum sancısı
çeken ağrılar
aynı sağda ölümü kefenler
kaldırımdır ağrımı çeken
ben en çok kaldırımları döverken
hafifliyorum
ağırlaşıyorum
ardımda bırakıyorum
tüm çıplaklığıyla
soluksuz kefenleri
cansız düşleri
bir gün
o ‘
umudun kaldırımlarında
aynı adımlarla
aynı ağrılı düşlerin
kefenine adımlarını koyacaksın
son kez ardına bakamadan
soluğunda dolanacağım
son kez
son olduğunu bilmeden
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz
5.0
100% (6)
