insan ne çok kaybeder
zaman anılara, anılar zamana
çelme takarken
düşünüyorum
avuçlarımdan akan
kum tanelerine dalıp
samana su katıp
yanmasını bekliyorum
oysa pişmiş aşa su katılmaz
akan suya hendek olunmaz
kayıp giden zamana
geri dönüş yolu öğretilmez
kayıptır
birazda ayıptır
ve insan kayıp bürosu değil di
şişelerce gözyaşı
kaybolup yitmiş anılar
anılar içinde debelenen ben
işte
insan kan ve kemik
ruh ve yürek
hepi topu
bir kayıp
yıldız yıldız kayıp
hiç yaşanmamışlıkla
yaşanmışlık arasında
kayıp bir zaman
seven sevilmeyen arasında
meczup
değerle eder arasında
terazi
bazen kantarın topuzu kaçar
kayıplara karışır güven
zamanın zembereğinden
düşer anılar
çivisi çıkmış dünyadan
ayaklarının dibinden
silinmeye başlar
silinir silinir
çoğalır yitikler
neticesiz neticesi
insan insana kayıptır
birazda ayıptır
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz