1
Yorum
8
Beğeni
0,0
Puan
630
Okunma
biraz daha yürürsek düşeceğiz
dibe vurana kadar mı ölmek
yoksa havada kuşların dans ettiği beyaz boşluklar
unutturup acısını mı azaltıyor kaybolmanın
bilmem
daha az sancılı bir şey söylemeli
hep böyle tekrar ettikçe
hafifliği yoruluyor mavi göğün
sevmek istedikçe uzatıyor ölümü
kalbimde tutuşan senaryolar
biriktirdiklerimi sayıyor gönlümün hovardası
bu da bitti
bu da geçecek
varlığımızın mutlu olması mümkün değil böyle
içimin boşluğu ile yarışırken
söz yetiştirmek mümkün değil
gel yeniden başlayalım desem
devam ediyor zamanın korkusu
en nihayet bir sonu olmalı sonsuz evrenin
gülüşüp sevinsek mi
susup yerinsek mi yarınlarımız için.
Cevap Yaz