Gölgemi gömdüğüm yerde mezarım
Hangi akşamüstüydü bilemem...
Tanyeri kan kırmızı ağırmışken,
Feraseti kalmamıştı umutlarımın.

Sevme beni...! et ve kemiğim artık,
Yüzümdeki tebessüm sahipsiz..
Can akmıyor damarlarımda, gözyaşlarım sahipsiz
Minaresiz yedi köy kadar, İçimdeki mabedim de sessiz
Sevme beni....! Et ve kemiğim artık
On pulun dokuzunu dünyada harcadık.

Soracaklar bana, kimsin sen diye,
Başıboş bir berdoş
Yoksa yalancı bir aşıkmısın
Neye umut bağladıysan, parçalandı elinde,
Tüm insanların suçu, adım adım peşinde.

Korkuyor musun çocuk...
Günahından, sevdiğinden, sevmediklerinden....
Yada pişmanmısın
Yaptıklarından, yapamadıklarından
İçi boş bir balon mu, hayat dediğin zaman,
Kim korkusunu yenmiş yada sevmiş
Gölgesini mezardan çıkarmadan.
Unutma!
Etin ve kemiğin ulaşamadığı yerdedir umut
Ölmeden yaşamaz insan, zafer arabasıdır tabut.

Sevdiğine can, ölüne ruh olacaksın
Kabrinde açan çiçek gibi yeniden doğacaksın.
Varlık yoklukta, yokluk varlıkta bilinir.
İnsan öldüğünde tekrar ruhuyla dirilir....