Çanakkale-Kirazlı’da kazma-kürek dolanan
deli,
testere-balta buldozer-baga kese-kaza serseri gibi
çılgınca altın arayan
sefil, utanmaz, yaradandan korkmaz, beyinsiz
biri!
Yüzbinlerce ağacı yolan, hayvanları evsiz-insanları oksijensiz
kılan,
Homer’in 1001 Pınarlı Cennet İda’sında utanmadan
kendini çok-bir-insan sanan
adam!

Geceliğin gökteki Samanyolu’nda parlayan
mini-minnacık tek bir bir yıldızsa
senin "Güneş" dediğin, yani seni ve evreni yaratan,
yalnızca milyonlarca-milyonların minik bir parçaysa?
Bil ki sen
bu mini-minnacık parçanın bir tozu
bilem
değilsin insan oğlu!

Kurtuluşun olduğunu andığın;
taptığın, yatıp-kalkıp bu hırsla sevdasına yandığın
vede senden de kıymetli olabileceğini sandığın
"Altın"
5 harf ve bir yığın noktanın
vede 11 çizginin birleşimidir.
Yani yalnızca tek-bir-küçük kelimedir.
Ne götürüiür öbür dünyaya,
nede yenir!

Ey doğanın iyilikten anlamaz,
nankör, vurdum-duymaz,
kursağı bir türlü dolmaz
et obur-ot obur doymaz İnsanı;
Ben tabiat ana,
babansa;
Kainatı yaratan ulu tanrı!
Senin ona kulluğun,
dua edip imanlı olduğun
insanlığın bu kadar mı?