27
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
2265
Okunma
Uyandım sabaha, ben yana yana!
Ay bir yana düştü, güneş bir yana,
Yolum saptı, geçit vermez kalyona;
Ötelerse gel demekte kararlı,
Dağ başları yine boranlı, karlı!
Bu kara kışlardan usandım, bıktım!
Bilmem, kaç gönülde, kaç ocak yaktım,
Son kalan kaleyi, ben kendim yıktım;
Bundan böyle, dört yan gelir, düz bana,
Bir daha kapını çalmam, söz sana.
Ben gelmem de, yanılır sen gelirsin,
Neler çektiğimi, bir sen bilirsin,
Bak yanılma, kapılarda kalırsın;
Gönül darılınca insafı olmaz,
İstesem de, bir şey elimden gelmez.
Bağladın kolumu, kestin yolumu,
Goncasında kırdın nazlı gülümü,
Tek seçenek sundun bana ölümü;
Nara, çığlık atsam, bana ar gelmez,
Uzatmalardayım, ölüm zor gelmez.
Çek demiştin, çektim işte yılları,
Koptu en sonunda sevda yuları,
Haramiler kesti bütün yolları!
Karanlıkta kaldım ben, pusulasız,
Nasıl biter yollar, elsiz, ayaksız?
Kararlıyım, sakın bana gel deme!
Suratım asıldı, n’olur gül deme!
Ben şimdi vahayım, aman çöl deme;
Bir görseydin, gönül gözün kamaşır,
Bundan böyle, hammallarım, gül taşır...
Hayrettin YAZICI
Cevap Yaz