İçimde deli bir fırtına esiyor bu akşam üstü
Uzaklara dalıyor gözlerim hayattan koparcasına
O kadar anlamsız geliyor ki sensiz yaşadığım her şey
İçtiğim su yürüdüğüm yol hatta aldığım nefes bile
Söküp alsaydın ya giderken şu canımı bedenimden
Kimlere anlatayım sana olan sevgimi söyle sevgili
Senden başka kimler anlar kimler anlayabilir ki beni
Zaman durdu o günden sonra ben yaşamadım bir daha
Dokunmayın bana ne olur çekin ellerinizi üzerimden
Öyle bir yanlışa düştüm ki kaybettim en büyük sevgimi
Yerine kimseyi koyamıyorum aklım almıyor bu gidişi
Kimselerden soramıyorum kaybettiğim diğer yarımı
Bir gün çıksan ansızın karşıma senin gibi gitmedim desen
Ve bir silah alsan eline doğrultup başıma bassan tetiğe
Yokluğuna yenik düşen bedenimi sersen toprağın yüzüne
Bir karanlık şehre hapsettim hücreleri sen dolu kalbimi
Kan kaybediyor her gün kopuyor yaşamdan dirhem dirhem
Konuşmayı unuttu dillerim lal oldu sanki senden sonra
Güneş yüzü görmüyor gözlerim yağıyor her an yağmur misali
Aklımı kaybetmişim öyle diyor tabipler oysa sen benim aklımdın
Yazamıyorum bir türlü seni kaçıncı sayfadır bu saymadım
Zihnim karışıyor düşününce seni benzemiyorsun hiç kimseye
Takvim yaprakları değişiyor gündüzden geceye geceden gündüze
Şakaklarımda bir kaç beyaz tel bakışlarımda çökmüş bir enkaz
Ama yüreğimde kocaman bir aşk hiç yıpranmayan ve yaşlanmayan

Erkan Şeremet










,