KADIN AĞLARKEN ALEMLER UTANSIN

Vebali omuzladı o zalimin annesi,
Kendi öź ailemden kıskanıp salmadılar.
Aklım almadı benim tükenmedi hilesi ,
Çırpınsam da kuş gibi kaile almadılar.

Ezildikçe yüreğim içimi çeke çeke ,
Kocamı öğütleyip dedi "aman yüzverme".
Gözlerim görmez oldu kanlı yaş döke döke,
Dediler ki "laf beller kimselere gönderme".

Gurbet elide kimsem yokki bir haber salam,
Köyümün hasretiyle kavrulup yandı ciğer .
"Evlilik murat" derler yalan billahi yalan,
Elin kapısı gavur yapısı olmuş meğer .

Duydum küçük bacımın bayrağını dikmişler,
Gaybetine ağıtlar yaktım sessiz ağladım.
Resmine baktım beyaz gelinlik giydirmişler,
Evden çıkışım geldi hatırıma çağladım.

Dert sandığımı açıp sırlarımı deşmeyin,
Adımı verip ele güne rezil etmeyin.
Kumu kazdıkça dipten kum çıkıyor eşmeyin,
Çığlığımı duyanlar dinleyipte gitmeyin .

Kime baktın nereye gittin sorusu bitmez,
Perde kıvık der döver bunu giydin der döver.
Ne anlatırsan anlat açıklaman da yetmez
Bahane bulamazsa çaylar soğuk der döver.

Çürükler iyileşir kırıklar kaynar ama,
Canımı asıl yakan aşağılayan dili.
Küfürlü zehir söze vurulmuyor ki yama,
Çünkü onun yanında hafif kalıyor eli.

Aras,"kadın ağlarken alemler utansın"der,
Derki "sizi karşılar ahirette melekler "..
Ölüm hak dünya yalan cennette yoktur keder,
Mazlumun sesi olmak için bunca emekler..

SEMİHA ARASBORA
31/8/2019