AŞKI MEVLA

Onun yollarında karanlık yoktu
Çünkü kandili ilk kalbinde yaktı

İnanarak etti Hakk’ı tefekkür
Verdiği her şeye hesapsız şükür

Benlikten sıyrıldı hiçliğe erdi
Damlayı dilerken ummana girdi

Aşkın şarabını vecd ile içti
Her yudumda başka aleme geçti

Zaten sevdalıydı Hakk’a ezelden
Nasıl geçsin Tâhâ gibi güzelden

Kibiri nefreti sabırla ezdi
Hatayı kusuru hoşgörüp sezdi

Şems gelince daldı en derinlere
Hikmetler karıştı dost erenlere

Vesile eyledi Şems-i Yaradan
Dünyalık ne varsa çekti aradan

Birleşti yürekler Mesnevi doğdu
Aydınlattı kulu sevgiye boğdu

Tutuştu kelebek kor düştü öze
Hâfi aşk taşınca döküldü söze

Şems gidince sanki güneşi söndü
Ruh gıdasız sarı yaprağa döndü

Hakk aşığı ne yaşar sırlıdır bu hal
Testisinden sızan görülür ki bal

Döndü Hu diyerek sallandı zemin
Kalp coşunca, oldu kendinden emin

Uzandı elleri arşa ulaştı
Işık etrafında döndü dolaştı

İlmi Hakk’tan alıp tüm halka saçtı
"Ne olursan ol gel" davet amaçtı

Ondan sonra sekiz asır dürüldü
Böyle derin sevda kimde görüldü

Dikene gül gibi eyler tevazu
Hakk’ın rızası ne müthiş bir arzu

Okudu anlattı her daim niyaz
Vücuduna sıhhat verirdi namaz

Dedi ki kabirde azık lazımdır
Yürek mahcup nefsi ezik lazımdır

Adı her alemde her farklı dilde
Dolaşıyor nâmı tüm belde belde

Hâlâ akar bu gün sevgi pınarı
Cihanı ağırlar aşkın çınarı

Semiha Arasbora