ömür dersin
çile gelsin
var ederek telaşları

masumca tutulur da
rüyalara ilişir
toy gençliğin ilk aşkları

his sıkışır
büyür hiddetle
her kaybın zor anları

takvimlere yetişemezsin
söner mumlar
olgunluğun ilk akları

yük artar omzunda
sırtlanarak götürmek
o koca kara kışları

ceketine siner kokusu
parmakların sararır
damarlara karışması

bir insan bilirsin
en zor anlarda
temkinle anmak adını

sonra şehirlere karışarak
eğilir o ihtiyar ağaç
yerlere düşer yaprakları

işte alacağın her soluk
evham eder aniden
muhtemel tüm sonları

hani nerede yeryüzünün baharları
hani verilen sözler sonsuza
volta atarken kaldırımları

gölgem önüme düşer
ruhum onu takiben
arar şu ince mânâları

zor bir zaman yolcusu
kâinatı taşır yüreğinde
ümitleri yitirmeden

dehşetli hükümdür ateşi
kendiyle harlar kendini
o yâr da sallar mendili
öksüz hissiyatın buzul evleri