Bir acayip düzen var herkes kendi keyfinde,
Beyt-ül mala helaldir, “YE” diyenler türemiş.
Ne iş yapar belirsiz, her biri başka inde,
Harama göz yummaya, “HE” diyenler türemiş.

Koşar hırsı peşinden, memleket arda kalmış,
Yediği önünde de, yenmeyen yerde kalmış,
Umurunda mı sanki vatandaş darda kalmış,
Nanik yapıp millete, “CE” diyenler türemiş.

Düzenbazlık diz boyu, bakmazlar gözde yaşa,
Rol yapan rol yapana, orta yer dolmuş paşa,
Kalkan olmuş herkese, dava denen karmaşa,
Düzen böyle, ne dersen “DE” diyenler türemiş.

Zaman müstehcen zaman, gözler yarı uyanık,
Canlar yakan gerçeğe, kanun tanık, can tanık,
Hak diyen nice dilde, hükümsüz vicdan sanık,
Adaletle hükmetmek “NE” diyenler türemiş.

Vatan denen duyguyu, hiçe sayan gafil var,
Erke meydan okuyan, güç sarhoşu sefil var,
Dayanmış sahte güce, sorsan birde kefil var,
Laf gediğe kondukça, ‘YA” diyenler türemiş.

Karışmaz hiç mazlumu, orta yerde ezene,
Haktan yana görünüp, küffar gibi gezene,
Makam mevki uğruna, el pençedir düzene,
İtibar için tekkede ”HU” diyenler türemiş.

Ne kainat ses olur nede vahye davadar,
Anlatmaya güç yetmez, öncü olur kafadar,
Sarılmış kör bir ipe, kör bakışlar manidar,
Ezanı Muhammed’e, “YU” diyenler türemiş,

Firgatliyem dertliyim, bitmez benim sözlerim,
Yalan, riya ve de şirk, neler görmüş gözlerim,
Güzel gören hoş diyen, Ecdadımı özlerim
Utanmadan ecdada, TÜ diyenler türemiş.

26.03.2019
Erdal EBEM Aşık Firgatli