Yaftasında ömrün belki de kayrası
İki büklüm yere serildiğim
Ve işte azat ettim ben yeminlerimi.
Sonlarla bozdum aklımı bir de sağdıcı yüreğin
İlla ki tezat bir hüküm
Gölgelenen şafağa mı sundum yoksa yanlışlıkla
Ne de olsa gece çıkmıştım ben yola.

Mavi turnam…
Turuncu yanılgılarım.
Sonra da muradım…
Lafa tutmayın sakın kalemi yoksa atar kendini
İmgelerin uçurumunda yuhalandığım kadarım:
Başım göğe de ermedi bu güne kadar;
Sevdiğim kadar serildiğim bir boşluk
Hülasası kaderin içimdeki kayıp hoşluk.

Tünediğim kavis;
Sözlendiğim ne çok yeis;
Kalburüstü düşler…
Vakti zamanında geviş getiren hezeyanlar
Sarnıcında ölümün
Yüzüne kezzap döktüğüm kara tahta.
Öğrenciliğimin devasa hürmeti
Eğitimin neferi de olduğum
Sanmayın ki kehanet
Doluşan içime kâinat ve ne çok satır başı.

Eş güdümlü bir mermi
Topa tutulduğum ölüm vakti
Kıyısından köşesinden nasiplenemedim ne de olsa
İşbu dilekçemle tahliyemi istiyorum, sayın savcı:
Yoksa hâkim mi demeliydim?
Sahip çıkamadığım kefaretim elbette
Yansız bir mizaç
Kâhini olduğum üzünçle sırnaşık bir sarmaşık
İkilemlerin bedenimi sardığı
Düşüp de gözden
Dürtüp da kaderi bam telinden.

Rabbim, bağışla sen bizleri bir de:
Sevdiğim insanlar mizacında t/aşkın yılların
Önce annem ve rahmetini sunduğum gözyaşım.
Görüp göreceğim bin bir izlek
Kanımın donduğu ve cerahat yüklü bellek
Elbet yaralı miladın yansız serenadı
Tek duyan omzumdaki o iki melek.
Bağlayın başını hadi şiirimin
Bir de başlık koysunlar içimdeki kalbura:
Yeltenmediğim o dünya d/üzeni
Ellerimle yıktığım mabedim
Köhne sezilerin yüzü suyu hürmetine
Kopup geldiğim kasnak
Rahmetin ihya ettiği sayısız çatlak…

Sıvadığım illa ki içimdeki acı
Sıvazlayan yüreği inancın bekası
Sararıp solan ömrün kaldıysa vadesi
Ömürlük bir gelenek:
Gün doğmadan doğacakların umudu ile serildiğim
Ve de olsa keşke izahı:
Anlatmaya yüzüm yok ve de gücüm
Aşkın bile dışlandığı gaipten gelen sükûnet
İlla ki can damarı içinde gezindiğim fellek fellek.