Bıraktığın gibiyim.
İki mısralık bir kederim.
Dudaklarım biraz daha çatlak,
kırışmış ikindilerim.
İyiyim her şeye rağmen,
Penceremde yaralı bir güvercin,
her gece biriken sensizliklerim var benim.

Günlerim biraz daha dingin,
Zaman desen
hercai bir bıçak yarası.
Her akşam
acımasız bir katil oluyor duvarlar.
Ve bir kâbus gibi yaklaşıyor geceyarıları...

Şarkılarım vurgun,
Kitaplarım yıpranmış duygu kırıntıları.
Ne desem boş aslında,
Hayat desen
büyüyen bir boşluk,
içinde kaybolduğum.

..................

Bıraktığın gibiyim
Odamda boş sigara paketleri.
Yüzümde biraz hüzün,
biraz melankolik çizgiler.
Ve ben her gece kanadım yokluğunda.
Kanayınca biraz daha hayata benzedim.


Sen yokken
Kalabalık sokakların
en büyük yalnızlık olduğunu öğrendim.
Islak duvarlara yasladım sırtımı.
Etimle tırnağımın arasında bıçak yaraları.
Yalan dolan avuntulara teslim olmayı denedim.

Sen yokken kurşuna dizdim
bütün rüyalarımı.
Çocuklaşan bir ihtiyar gibiydim
bütün sokaklarda.
Yokluğunda çok kolay yenildim hayata.
Kaybettim bütün savaşlarımı,
Görmeliydin
Nasıl da yakıştı bana yenilgilerim.

Kırık dökük düşler arasında , yenik
Ve
Sahnede içi kan ağlayarak gülümseyen
bir palyaço gibiydim hayat denen oyunda.
Birkaç deniz döküldü gözlerimden,
Turnalar göçtü kirpiklerimden,
Her sabah üşüdüm elektrik direkleriyle,
Sonra
Biraz ayrılığa benzedim.

Saçlarım biraz daha ağardı sanki.
Ara sıra bir şeyler karalıyorum
kırışık, titreyen ellerimle.
Zamanla alışıyor insan her şeye.
Anlamsızlaşıyor,
farkındayım.

Gayrı
Cümle içinde gereksiz bir sözcük gibiyim...





25.07.2011 samsun / birvurgunbusevda