2
Yorum
10
Beğeni
0,0
Puan
762
Okunma
Sancımı tanıdım...
Gün_aydınlığını kiralayan,
lambanın karartısında.
Işık aynı lehçeyle sokağa seslenen,
gölge feneri...
Köşe kapmacaların, düşünürü...
Neye ait olduğunu saptamaya çalışan,
Gürültü fişekçisi.
Bir sene önce
Gri suratsız hava,
Sögütün ağzından geçip,
ciğerime sığınan.
İki bank...
Birinde, niyetçi
Son gülmemi çekmiştim, torbadan
Kısa çöp,
Şansıma tükürttüren.
Işığa yerleşen tek bir sineğin bile,
Hafısazında yoktu...
Körebe saatlerinin, bıkkınlığı.
Niyetçinin oturmadığı bank, ebe!
Torba neden boş?
Cevap Yaz