Bir piyon kutuda
diğerleri sokakta... 
İlk hamlede gök düşecek ,
yırtılacak yüzümdeki sığ perde,
Kusacağım!!. 
İlk adımda ,
her biri birbirinden yırtıcı kahramanlar taşınacak dünyaya...
Ellerimi saklayıp ,
gözlerimi yumacağım!. Annemin göğsünde dağınık taraflarım birikecek ,
sorsana! azmı üşüyeceğim!!.. 
sürgüne gönderilmiş mektupların arasından seçilip okunacağım defalarca ,
dinleyen olmayacak. 
Sürgün ,
diz kapaklarıma yapışan uzun bir yolun alnından eğilip bakacak gözlerime... 
Ağlamak yok ,
biraz daha gayret!!...
Salya sümük eğrelti bir acı işte karşında!..
sakın ha! yok yok ...
ağlamak yok!. 

Ellerimin sıvası döküldüğünden beri ,
kuşları hangi renge boyasam tutmuyor... 
Kalabalık dokunmalar ,
yanlış kanatlar ,
tek hamlede parçalanacak kadar ucuz bir gök...
Banane yakalamam!.. 
Ellerimi yıkık duvarların arkasında saklıyorum ,
sıvası yok!. 
Bakma gözlerime ,
ne olur bakma!..
orda insan yok!. 
Uçurtmalar gayet resmi buğünlerde ,
alıcısı yok!... 
köhnemiş bilyeler etrafta avuçlayan yok!... 
Uzağa bir sürgün bırakmışlar ,
Hey! git al!...
diye bağırmış birisi ,gitmişim!!. 
En az kendimde kalmışım! ,
mızıkçılığım tutmuş en çok kendimden caymışım... 
yol boyu ,
soluksuz koşmuşum! ,
düşmüşüm ,
kanamışım ama hiç ölmemişim! ,
yaşamışım hey!! yaşamışım!. 

Az gülüp ,çok ağlayanlara fedakarlık etmişim... 
vefa doğmamışken daha isim bulup ,
sonra kazımışım yerinden!. 
dizlerimin üzerine ,
yere kapaklanınca kimsenin ceketine asılmadan ,
ayağımın tekini bulup kalkmışım!... 
Çelme takanları yazıp bir müsvetteye ,
okumuşum her birine!!.. 
Kiralık evler değil ,
kiralık ruhlar tutmuşum yanıma,
yanım kirlenmiş... 
Griye ,dönünce perdelerin rengi ,
pencereleri kıranları ayıklamışım odalardan!. 

Kim ne derse desin ,
Gün geçtikçe büyüyorum ,odamda...
sılaya kaç var ,bilmiyorum!. 
Ama Sürgündeyim!! ,
öyle diyorlar!.