sana gözüm düştü
sözüm düştü
özüm düştü" sana.
dememi hatırlıyorum…
kara bir kıştan sesler
ve seller içinde çıkışım 
ıslak ve şiir şiir
ahh sen
doruklarındaki karı eritiyorken
dokundun o zaman iki kürek kemiğime…
dondum
içine çığ gibi dolduğumda…
sonRA bahar geldi
saçları örgü bir kız çocuğu gibi…

seni bahar açarken,
ilk cümlen soru içermemeli…
neden?

biliyordun
karşısında durup bir yüreği yine dinliyordun…
bu benim demek ki
diye düşündün ağır hasar almış kadınların
sevda divanınDA
kendisine dolaşmış parmaklar ederince…
tutmak gibi kendini ellerinden.
dizine dokunmak,
göçe ve mevsime dokunmak kadar gerçek bir an.

biliyordun
bendeki ederini
karşılıksız değerini ki
sürtünse tenim teninde
ateşi keşfedecekti
bütün İlkel yanlaŕımız…
anlatmak,
anlaşılmaya yetmediğinde
susmak denen esrar
dağılıyordu gözlerimizde.
her nefes bir duman
her duman bir yaş…
yanan gördüklerimizse
baktın omuzlarından akıyordu güz
bir su altı canlısı oldun o zaman
her yudumda
sırtımdan adımadım ilerleyen
aklımın derinliklerine…
deliliklerine.


(...)