Acımızı içimize sağıyoruz
-İyi güzel
Gözyaşımızı kimselere göstermiyoruz
-İyi çok güzel
Yokluğunu hiç belli etmiyoruz soframızdaki ekmeğin
- İyi çok çok güzel
Katlanıp duruyoruz yoksulluğumuza gıkımızı bile çıkartmadan
-Ooo! İyi bak bu daha da güzel
Ve lakin bazen “yeter gayri” deyince…
-Ooo! Bak bu hiç iyi olmadı/ isyana kalkışan bu halini sevmedim
Bıçak kemiğe dayanınca yani…
-Bak bak bak… Bak hele, yasaklanmış düşler iyice aklına girmiş senin
Hani dudağımızın kenarına minik bir serce gibi bir sevinç konsa
Dudak ucuyla da olsa azıcık bi gülüversek…
-Oha! Orda dur bakalım… Hem ülkeyi böleceksin, hem de güleceksin
Hani, şöyle kafamızı örümcek ağı gibi saran korkudan
Ve yüreğimizi mengene gibi sıkan şu esaretten bir kurtulsak…
-Vay vay vay… Özgürlük istemek
Mevcut anayasal düzeni düş yoluyla yıkmaya tam teşebbüs ha! Atın içeri…

Ne zaman düş ucuyla içimden derin bir ah! Çeksem
Kapısı kırılıyor kalbimin
Bağrış çağrış tepemde uçuşuyor polisler
Ve muhakkak “demir kapı, kör pencere, yastığım, ranzam, zincirim…”
Tutsak ediliyorum dört duvar arasına
Uçurum gibi bakan yoksul bir çocuğun gözlerinin önünde…

Haa! Bir de elimde değil sayın hâkim
İnsan yanım ve doğamın kendisinde var; düşten de öte
Zulme karşı koyanları/ her mevsim güzel amma ille de baharları
Büyük bir aşkla hayata tutunmayı
Bir de gülmeyi ve ağız dolusu güldürmeyi seviyorum çocukları
Bir şiir çokluğunda…

Mart- Ağustos 2019