[ italik

ülke kurak
yangın yeri ormanlar, yıkım yeri
güç açıyoruz ağzımızı
bantlamışlar sanki
dev bir sürü
kurt kapa kapa
eksile eksile
ilerliyor


gökyüzünde ay
büyüyor küçülüyor
yerde
iki taş arasında açıyor mor çiçekler
sık cevizli bir bahçe gülümsüyor
yolda insan arayan insana
böyle olmalı diyorum
yan yana havlayan iki köpeği görünce
böyle olmalı adam


belkide elimizle yıktığımız kaç dağ
kaç dağın altında tuzak var
özgürlüğümüze engel
kaç kuşun yolundu kanadı
ayağına ip bağlandı
uçamasın diye


senin için ağlıyorum ülkem
sende ağlıyor musun benim için
elimden ekmeğim, etim, sütüm
alındığı için
elim kolum bağlı
oturduğum için
adım adım
yürümediğim için
düşmana
nasıl da içimizde fink atıyor.

bir durup bakalım arkamıza
ay da, güneş de
duruyor mu aynı yerinde
yerinde mi insan aklı
eski yol mu yol..

yürüyelim arkadaşlar!..

17. 08. 2019 / Nazik Gülünay

Şiirimi güne seçen Edebiyat defteri ailesine çok teşekkürler.