---- dilimin ucuna gelenler hep sessiz sedasız kayboldu.


Yara aldıkça
Karanlıkta
Bi başına
Yığınlar arasında hatta
Özlem
Daha çok
Daha çok
Yoruyor
Bir özlemek dudaklarımı yakıyor önce
Sonra genzimi
Ne kadar kesik varsa damarlarımda
Kırılgan değil
Kırık dökük
Tüm sinirlerim sıkışmış gibi
Kanım damarlarımda ki trafikte hapsolmuş gibi
İçim başka bir için içine sığınmacı gitmiş de
Kovulmuş gibi kapıdan
Dedim bir mezar taşı
Yorulmadan adımlar
Şuracıkta, baş ucuma
Atın
Gidin
Dünyanın en tanıdık yabancıları
Gidin
Duymadılar.




Zifte bulanmış içim
Bu güneş beni yakmaz dedim
Yine de sürdüler
Sürdüler
Acımadım kendime hiç
Yürür gibi yaşadım koşarak
Koşarak geçtim tanıdığım yabancıların ellerinden
Koşarak tutunmaya çalıştım
Koşarak sevilmeye
Ziyan olan tüm yaşlarım
Kovulmuşluğum sevilmenin tüm kapılarından
Yürür gibi gülümsedim
Sanki varmışım gibi baktım aynalara her gün
Bıkmadan
Bıkmadan. .













---------robotta çektim bu gece kalbimi
Acımadı
İnan ki
Yerine de pamuk doldurdum
Diktim iyice sıkı sıkı
Cezalı artık bir ömür
Dokunmasın kimseye
Oysa
Kimse diri diri gömülmeyi haketmezdi
Bildirmediler.
.
.
.
.