ANNE!
Hasretim alev alev, ruhum üşüyor niye?
Senin de gözlerine hüzün dolar mı anne? Her hatıra canlanıp, dillenip her saniye Sarılıp kollarına sonra solar mı anne? Gök maviyi unutup, tek kızıla boyanır Hasret bağrını keser, can evine dayanır Sanki düş sandalından, minik bir can uyanır Sızan gözyaşlarını bir bir siler mi anne? Rüzgâr ki uğul uğul mor dağlardan seslenir Bulutlar mı, çağrıya onlar dahi hislenir Gördüm ki fidan bile anasına yaslanır Bir sesti, yardı geçti, daha deler mi anne? Pınardaki hayalim iç çekerek ağlarken Suya vuran yankısı yüreğini dağlarken O sûret seni öyle saatlerce eğlerken Göremeyen kör gurbet beni salar mı anne? Ayşe Ceyhan |
O sûret seni öyle saatlerce eğlerken
Göremeyen kör gurbet beni salar mı anne?
evet kördür gurbet görmez, göstermez bir de...tebrik ederim duygulu şiirinizi...
(sizinle normal hayatta da tanışmaktan mutluyum)