Annemin gözlerinde gördüm
Bir bademin özlerinde
Umut dolu sözlerinde
Bitmesini istemedim hiç
Gitmesini gün izlerinde

Özlemle bakarken arkasına
Anlamsızca uzatırken eli
Düştüğünde yaşı toprağına
Yeşermesini duydum

Engebeli yollarımda buldum sesini
Arsız rüyalarıma gebe
Uyanmak için kudurmadım ki
Ölmeyi hissederken hücrelerimde

Şimdi sakince köşelerinde
Mavi mavi gökler altında
Rüzgar girerken iliklerime
Şarkı kurdum uludum.

Güzel bir esi var nefesinde
Saf bir dileği var yanaklarıma
Anlanmasını istiyordu sadece
Çağrılmasını masumca ebediyete

Yoruldu anlıyorum
Soldu bahçesindeki güller
Sızlıyor bedendeki kemikler
Düşler yırtınıyor
Geçitler paslı artık
Müzikler eskidi
Yağmalandı anılar yiterken
Kırık dökük hayallerden
Yarası kaldı sadece
Kapanmayan
Daha bir çılgın yokuşlar
Gelinmiyor üstesinden
Nefesinde kum taneleri
Toğrağı çeken
Kurumuş damarlar atmıyor
Dertli perdeler kapanmıyor
Günün bitmesini ister
Çekip gitmesini
Geride kalanlar
Uğurlamadılar
Sahip çıkmıyorlar
Anlıyorum.

Bir küçük ağıt dilinde
Yosma ince bilekliği...
Kaçarken bugünün izlerine
Tepeden tırnağa
Harabe sokak geçitleri

Hangi aşkın kurbanı
Hangi masalın sonu oldu da
Biter gibi ümit tohumu
Bi yanı perperişan
Dimdik duran biyanı
Şimdi
Büklüm büklüm

Acımadı tizi gün soğunun
Diner yağmuru hafifletmedi yükünü
Zalim oyununu kaçıncı kaybettiğin
Ellerinin kaçı sert sürtmeleri

Birini biliyordu
Ne çok yakınında
Ne çok hüzün
Kollarından tutmasını istedi
Onunla girdi bu yolculuğa
Gözlerini bakmasını
Anlamasını
Dualarını

Şimdi nerde
Hani anlıyordu?
Hani!
Hani
..