Allahtı yaratan bu toplumu
Unutmam...
Beni
Senin arana buyur etmeyi istedi ve oldu.
Yaşa dedi gönlünce
Ve irade yük sırtıma
Gülümsemen hoşa anılara
Tüm kabusların boşa
Çare yok derken olmuşa
Yola...
Devam.

Haykırmayı öğretmedi ama
Bir evhamlılık ya üzerimde
Hissederim!
Ümit denli nan(kör) kelebekleri
Gizledi bütün varoluşa
Bulmamı emretti!
Lakin bir fısıltıda...
Ve yahut güzel bir güzünde
Sessiz sabahların
.

Hergün kalkarken
Geçmiş dualarım varsa dünden
Tüm hatalı birikmişliklerden yarınıma
Artık bırakmamalı...
Ana olur kızarsın bilirim.
Sancılar çoğalır sel olur oluklarıma
Bi yarımdır kalır ellerim
Açarım umarsızca
Boynu bükük gündöndüyüm ogün
İstemeyi bilirdim çocukken
Hazinendekileri toprağıma
Şimdi sadece...
Gözünde arsız bir yabancıyım

Sitem etmiyorum asla
Sevmeye çalıştım oyununu
Toplumsal kurallarını oldurdum oluruma
Birken hiçtim
Bizken hep
Anlamamı diledin duymamı
Kara aynalarda
Yapabildiysem ne ala
Başaramadıysam da
Ve yine aslında
Özünde seni çok sevdigimi bilmeni
İstiyorum çocukça...