ÇOCUKLUĞUM
Bir rüyâ gibi geldi geçti
Yaz yağmuru sanki çocukluğum.
Meçhullere tohumlar saçtı,
Bir kuş misali uçtu çocukluğum.

Masumdu sanki, birazda deli,
Nice sevdalara ilaçtı çocukluğum.
Derindi içindeki arzular,
Bir sandal gibi, göçtü çocukluğum.

Bazen hüzünde, bazen de mutlu,
Zamana uymadan geçti çocukluğum.
Buğulu gözlerinde bitmedi damlalar,
Denizden denize taşdı çocukluğum.

Oynarken sokakta körebe, saklambaç,
Sevginin demine açtı çocukluğum,
Yazarken kendince şiirli nameler.
Özlemi eliyle biçti çocukluğum.

Bilmezdi hayatın zorlu yolunu,
Kalbiyle severken safdı çocukluğum.
Küçücük yüreğinde fırtına koparken,
Bir rüyâ misali, gelip geçti çocukluğum.

Düşerdi bazen,acısı hemen geçerdi,
İçlenip kuytuya kaçardı çocukluğum.
Ne zaman eline bir kalem alsa,
Şiirden şiire uçardı çocukluğum.

Duyguları derindi ağır yaralı,
Boş ver degip,geçerdi çocukluğum.
Başaklar gibi,boyun bükmeden,
Dolu dizgin yaşardı çocukluğum.
ZEHRA YÜCEL(22.7.2019)