GÜL
Gül derki, adım gül ,
Soyadım diken.
Rengim kırmızı,sarı ,beyaz mor,
Gerçeğim sevgi,
Toprağım halı,
Ömrüm, sana bağlı,
Kıymetliyim kokumdan dolayı,
Zahmetliyim dikenimden ötürü.
Peygamber dir benim kokum,
Solmak dır tek korkum.
Ben gülüm Bülbüle sevdalı,
Dallarım ıslanır yağmurun deryasından,
Yapraklarıma çiğ düşer ,kar belasından,
Menzildeyim, makberdeyim ,sendeyim.
Vurur dallarıma soğuk ayazlar,
Hicrandayım,alev alev yanmaktayım.
Gülüm ben !
Sessiz ağlayan bir çocuğum sicim sicim.
Sevgideyim bazen seferdeyim,
İlkbaharda ilk yazdayım,
Katre katre çiçeklerim ,
Bazen kışta bazen yazdayım.
Örtülür üzerim ama hep avazdayım.
Gülüm ben !vuslat açar renklerim,
Uçar yapraklarımda üç günlük kelebeklerim.
Havalıyım, katmer katmer doruklardayım.
Ulaşamaz eller bana ,cennetdeyim.
Sevgiliye yazılan şarkıdayım ,
Güneşe kafa tutan şafaktayım,
Arıya verilen baldayım ,
Dündeyim yarındayım,
İlkbaharda yanındayım,
Sözdeyim tufandayım,
Ümitlerdeyim neydeyim,
Peygamber sofrasında ,
Müstesna yerdeyim.
Gülüm ben! Güzeldeyim gölgedeyim.
Name name sözdeyim,
Medcezir misali gizdeyim,
Güzel bakan özdeyim,
Destan yazan kalemdeyim gözdeyim,
Türküdeyim sazdayım,
Saklı düşlerde kardayım,
Cennete giden yoldayım
Gülüm ben!
ZEHRA YÜCEL(9.4.2018)