RUHUMUN SESİ Bu gün nedense hep şiir yazmak geliyor içimden.
Şöyle müzik dinlemek kulaklarım sağır olana kadar.
Yağmurda ıslanmak ,gün batımına dua bırakmak düşmanlarım görmeden.
Yusuf’ un kuyusunda yankı olmak belki bana iyi gelecek .
Başı boş saatlerde kekik çayında demlenip,
Suyu dinmiş derelere kağıtdan kayıklar salıvermek.
Bu gün hep şiir yazmak geliyor içimden,
Rüzgârın esintisine söylenmemiş sevgi sözcükleri asmak,
Tozpembe hayel meyal çocukluguma merhaba demek iyi gelecek biliyorum.
Boğulmaktan son anda kurtulduğum sulara ben geldim diyebilmek.
Denizin balık kokan dalgasında deniz anasının kulaç atışını seyretmek .
Belki hüzünlü bir şarkının namesinde ,ağlayabilmek iyi gelecek
Ruhuma tüm özlemlerini sormak iyi gelecek.
Hayatın dayatmalarına bir kutu kibrik çalmak,
Otaparklardaki yolculara yolculuk nereye diye bağırmak.
Dokunmak belki geçmişin kabuklarına neşterle
Yanan oduna alev olmak yada küllenmiş anılara durmayın karşımda hüzünlü ve çaresiz diyebilmek iyi gelecek.
Biliyorum imkânsız ama uzaydan dünyayı seyredebilmek.
Ne hoş olurdu, gönlümün götürdüğü yere gidebilmek.
Şavaşlara , haksızlıklara ve ruhu bitmiş insanlara meydan okumak iyi gelecek.
Bir nefeste ney olmak, bir damlada sel olmak.
Bu gün hep şiir yazmak geliyor içimden,
Nereye gittigimi bilmiyorum ama ne olduğumu biliyorum.
Ruhum hep degişken ,ama toprağa olan hayranlığım var .
Bedenim toprağın olsada , ruhum Rabbine emanet biliyorum.
ZEHRA YÜCEL(12.5.2018)