Hiç arttıramıyorum, kendime biraz akıl…
Artsa, hini hacette kendim kullanacağım!
Gönlüm, git diyor burdan aklı olana takıl;
Bulsam boşta bir akıl, hemen çullanacağım!

Eller deliye hasret, ben akıllı ararım…
Olmazsa, işte yemin; delilikte kararım!
Nasıl olsa kimseye, yok ya benim zararım!
Sevinin akıllılar, yoksa delleneceğim…

Bana dikkatli yaklaş, alma aklımı baştan!
Zaten çok yorgun düştüm, fikrim ile savaştan!
Tekrar başlayamam ki, her şeye yeni baştan;
Maymun gözünü açtı, tez akıllanacağım…

Ne dersen de, sus diyor, sakın ağzını açma!
Aklıma uyduğumda, bana gelir çok saçma!
Haydi, ağzına bir laf yapıştırıp da kaçma!
Bıktım bu suskunluktan, artık dilleneceğim…

Ne demek o “etliye, sütlüye” hiç karışma?
Hırsız ile bir olup, aman sakın yarışma…
Adam bir laf atıyor, her hafta bir duruşma;
Çok işkilleniyorum, elbet kıllanacağım…

Gönlüm diyor sorma hiç, aklına geleni yaz!
Aklım diyor; “sakın ha, düşün dikkat et biraz!”
Merhametten doğarmış, çekilmesi güç maraz;
Sanırım ki çok sindim, az şekilleneceğim…

Karaman-2019/07

Halil Şakir Taşçıoğlu

SÖZLÜK:

Hin-i hacette: ihtiyaç duyulduğunda…
Maraz: dayanılması güç durum, hastalık…