Yaylamızda sarı çiğdem bitince
Koyaklara öğrek çıkıp yatınca
Mercanın ardında güneş batınca
Ay akşamdan doğduğunda güzeldin

Ne soğuk olurdu nede fırtına
Ay inerdi dede yüzün sırtına
Koca damda bir yorganın altına
Altı çocuk sığdığında güzeldin

Bayılırdık toplu dağa gitmeye
Oluğun başında nohut ütmeye
Sabahtan çocuklar sığır gütmeye
Türbe yandan ağdığında güzeldin

Damda toplanırdı baharda yazda
Ayrı oturmazdı gelinde kızda
Serin gecelerde ayda yıldızda
Babannemin sağlığında güzeldin

Tarlada ekini orakla derip
Harmana taşıyıp düven’le sürüp
Dedem yaba ile rüzgara verip
Malamayı yığdındığında güzeldin

Ardıç diplerinde kalan öyküyü
Kızlardan dinlerdi dağlar türküyü
Kapız’ın içinde öğlen ılkı’yı
Gümüş teyzem sağdığında güzeldin

Öyle sonu yayla yeli çıkınca
Bulut gelip saçlarını sıkınca
Buldun’un ardında şimşek çakınca
Kırk ikindi yağdığında güzeldin

Kış erken gelirdi beyaz duvakla
Kavuşma arzusu düşerdi akla
Babam karı kürür sonra yuvak’la
Toprak damı yuvduğunda güzeldin

Gelin kızın efkar olur başında
Düğün varsa keşkek vardır aşında
Gençler toplanıp ta dibek taşında
Dövmeliği dövdüğünde güzeldin

Ne güzel köyüm dün ne güzel sılam
Seni tanımadı küçüğüm balam
Ne bir teyzem kaldı nede bir halam
Kadın eli değdiğinde güzeldin

Elin tutup saçlarına değdiğim
Gözlerinden sevgi olup yağdığım
Benim için akıl küpü sevdiğim
Kiraz dalın eğdiğinde güzeldin
Z İ Y A A C A R
20.07.2019/KONYA