Anlamını yitiren kelimelerin
efkârıyla raks eden gece dansçılarıdır onlar
şu kuşlar yahut şahitleri için açılan
kapılardan içeri giriversen
ateşin etrafında pervane olmuş
ölüleri göreceksin
kuşkusuz unutma diye boynuna
kopan kirpiklerimden gerdanlık yaptım
acı bir süre meselesidir
kıyamet kopacak ve bizim için
yenisi başlayacak

yokluğundan alınacak ders ile
sonsuza kadar nasıl böyle dönecek
çılgıncasına atom çekirdekleri
nasıl parçalanırmış insan içinden
dağ nasıl un ufak olur aşktan
çöl nasıl okyanusa dönermiş bileceksin
çünkü gümüş tabakam
göz yaşımla karardı bu gece
mabedinin sokağında
kösteğimin zincirine dolandım
uyudum uyandım aynı acı

örümcekler cansız kelebekleri
toza bulayıp ağları yerine kendilerine sarınca
kurtulduklarını zannettiler yalnızlıktan
oysa ruh canın yoldaşıdır gidince dönmez
benim de içimde sarıldıklarım tas tamam öyledir
hülasa akıl almaz gönül alır
bu bedeli de ister istemez ödeyeceksin
çıldırmak çok eski bir yanılsamadır aslında
daha çok dinginleşir insan beyninde
kendinle konuşur gibi konuşursun Tanrınla
esriktir ateşin harından başın

yaşamak bu anlamda
eskilerin masalından bir bağdır ki
alabildiğine mümbit güzel verimli
her gelen gidenden
bir salkım alır ve bir sonrakine uzatır
kimi dilinden verir kimi ömründen kimi ise
dudaklarında mayaladığı haramı
saklamadan kıyıda köşede
haramilerin gözlerinin önünde küplere doldurur
merak etme o köprüler de yıkılır
sen hala ölümsüz olduğunu düşüne dur

kaç lahit kırılmıştır saysak
kaç put yerle yeksan olur zamanla
neticede sonsuzluk fikrinde
eyyamcılarla dolu bir harabesin dünya
yıkıl yıkılabildiğin kadar işte
şimdi sen de Tanrının karşısından
milyarlarca firavunun içinde
keyifli bir Musa olmak neye yarar ki
Lut gölünden acıyla Sodom dağına bakan
o kavmin çığlıklarıyla yeniden
yeniden doğacak olduktan sonra