‘


Sözcükler…
Makûs gölgelerin teşhir ettiği bir sıradanlık
Kamaşan gözlerinde yürekli sevişlerin de bir eziyet
Taammüden öldürdüklerimle
Hala idam edilmediğim
Gayri meşru bir yenilgi belli ki…
İnsan ırkının bilmem kaçıncı vazgeçişi…

Sözcükler…
Bazen çok yakın bazense çok uzak
Göğün karambola girdiği bir sabah güneşi
Maviden bir şerit
Ekimlerinde yürek sesimin
Cebbar bir sıfat
Aşkla arama nifak sokan uzamı lanetin.

Ve sözcükler…
Kök hücresi düşlerimin
Koyu ve yalıtılmış çeperinde
İrin yüklü bir yüklem
Kozasında sırasız ölümler
Kâh yerildiğim kâh serildiğim
Evrim geçiren şiirler olsun armağanım hani:
Hani, düşer de yolu
Şiir terbiyecisinin
Savrulduğum beyit beyit
Ne demiştim ki önceki şiirimde?
Eklem yerleri sızlayan bunca imge
Mademki geçit vermiyor bir sonraki şiire…

Ah, kaderim…
Razıyım her şeye, güzel Rabbim.
Somurtan yüzünde nefsimin
Elbet öldürdüm ben histerik ve yandaş iklimleri.
Mevsim gibiysem
Uyruğumda aylar,
Uyruğumda kanayan köprüler
Geçmeyi umduğum
Arka yolda unutulduğum sıra dışı bir teselli.

Mağdur kimliğime razı;
Mağrur yüreğimle kozasında ıslık
Yuhalandığım mezarımda
Saltana süren dünlerim.
Mavi ile siyahın alacalı bulacalı tefsiri
Şimdime toz kondurmadan
Ufkumda seyyah bir yenilgi.

Sözcükler…
Kâh kabaran kâh kazan kaldıran
Benim gibi sıra dışı bir özne
Kabulüm oysa elimden kayan bir günü daha
Diriltmeyi umduğum son şiirinde gecenin
Yarına odaklı düşlerim.
Kanıksadığım kadar maviyim
Elemin dokusunda unutulmuş sair imge
Ket vurulurken mutluluğa
Koyulttuğum her rengi
İçime ç/ektiğim
Yalan yanlış bir söylemle
Alaşağı edildiğim serili beyitlerde

Kandığım,
Kardığım,
Kanadığım…
Sözcükler kıblem;
Sözcükler mezarım;
Sözcükler seyyar tezgâhım
Un ufak edilmiş sair düşte
Amuda kalktığım hece hece.

Sözcükler…
İksirim;
Şefaatim;
İndinde ölümün yeniden dirilebildiğim
Yazdığım her şiirde
Ve gönül gözümde kocaman bir hale
Anıp dünü methiyeler dizdiğim bilumum gölge
Tarafınca terk edildiğim
Artık neye denk düşüyorsam şiirin dilinde.