BABAM

Ecel şerbetini içenin uykusu derin olur
Bir daha da uyanmaz,
Uzun ince bir yola koyulur
Arkasına bakmaya fırsat bile kalmaz
Anayı babayı eşi evlatları unutur
Selam verecek vakti dahi olmaz
Azrail’e arkadaş olur
Kapısını hiç kimse çalmaz
Allah’ın elçisidir Azrail
Sorgu sual sorulmaz
Bin can alsa da yorulmaz
İşte bir akşamüstü uğradı bize
Tanrı misafiri sanmış ki babam
Sessiz sedasız kaldı
Hoş geldin demeye fırsat olmadı
Pençe vurdu soluna
Sonra girdi koluna düştüler ebediyetin yoluna.


Baba diye bağırdım duymadı
Beni de götür dedim bakmadı
Oysa babam ayak sesimi duysa dönüp bakardı
Kızım der bağrına basardı
Meğer vedanın vakti gelmiş
Çığlıklarım arşa çıksa fayda etmez
Kara toprak sevgili gibi bağrına basmış
O bizi görse de biz onu göremeyeceğiz
Bayramlar da boynu bükük kalacağız

Bir varmış bir yokmuş misali hayat
Acı tatlı yaşanır ve biter
Buna inandık iman getirdik
Rahat uyu babacığım bıraktığın ocak
Senelerce bütün harıyla tüter
Bize verdiğin emekler gitmeyecek boşa
Sana layık yaşayacağız
İsyan etmeyeceğiz haşa
Malını mülkünü yedirmeyeceğiz kurda kuşa
Dualarımız da olacaksın
Biz var oldukça yüreğimizde kalacaksın
Rahat uyu toprağın bol olsun
Seni özleyeceğim babam

Tuğba Yalın