Ne zaman ki içime senin hasretin düşer,
Karıncanın kanadı kırılmıştır o anda.
Çaresizlik diz boyu, faniymiş cümle beşer
Elim kolum bağlanmış, her bir zerrem bir yanda.

Zaman çok acımasız, bak seni aldı bizden
Yılların yorgunluğu derman çekildi dizden
İnan ki çıkması zor, yaşam denen dehlizden
Yüreğim çok dağlanmış, hem de kötü zamanda.

Görmüyor gözler neden? Çalışmıyor beş duyu
Sanma taştan demirden, varolmuş insan soyu
Bir şey gelmiyor elden, acılar hep diz boyu
Dert üst üste tığlanmış yürek denen limanda.

Gitmeyecek sanmıştım, gittin de öldü düşüm
Yüzümü al al etti, hep sevdiğin gülüşüm
Bırakıp gittin işte, bu da benim ölüşüm
Benle gönül eğlenmiş sandım ahdı amanda.

Bu gidişin ardından ne söylesem az gelir
Temmuz bir kara kıştır, hiç sanmam ki yaz gelir!
Ne zaman annem desem, peşinden avaz gelir
Bir çok düğüm düğlenmiş, tümü gizli imanda.

Sensizliğe alışmak kolay değildir asla
Dosteli yaşasa da içindeki bu yasla
Yüreğini dinliyor "annemmm!" diyen her susla
Ela gözler buğlanmış sana giden ummanda.


Yokluğu ölüme eş insan varsa onu arayıp bulacağımız tek yer annelerin bulunduğu yerdir. 7yıl önce bir sabah vaktinde kaybettiğimiz can yüreğime...


10.07.2019 Niksar