Birde yağmurlar yağsa
Kaldırsa başını toprak
Filiz, filiz.


Gök
İnce bir mavi
Yayılmış bütün haşmetiyle
Okşaya durur gözleri.

Deniz yorulmuş, durgun
Uzanmış yalçın kayaların dizlerine.

Yosun kokularının üstünde
N´olmuş ki martılara
Sus pus olmuşlar nedense.

Oysa bir çocuk ağlıyor
Tamda ortasında sokağın
Bükerek dudağını
Sile sile gözünün yaşını
Tersiyle elinin.

Çocuk
Sahipsiz mi ne?

Bir kadın
Karşısında kaldırımın
Aksayan bacağını
Sürüyerek yürür.
Ter içinde, nefes nefese
Bir hayli ağır
Omuzlarındaki yükü.


Bir otobüs durakta durur
İner onlarca insan
Her biri sanki başka dünyalardan.

Çocuk uzaklaşır sokaktan.

Kadın yorgun bitap.

İsyana mı düşmüş martılar
O ne öyle çığlık çığlık
Yosun kokuları sinmiş kanatlarına

Deniz şahlanmış
Uyanır gibi uykusundan
Dövüyor kayaları
Acımasız
Rast gele


Gök
Açmış pencerelerini
Yere doğru ağar
Sulamak için toprağı

Bense
Seni düşünüyorum.
Uzaklarda...

Susadım mı ne?
Sana...


Fatma Çiçek
7 Aralık 2017