Bizimkisi alınyazısı...
Doğdu, yeşerdi gözlerinin filintası.
Çiçekler mi bahar gibi yeşermeli,
Yoksa şiirlerin başakları mı?
Saçlarımın karası alınyazısı...

Seni bekliyor ellerim her gecenin üçünde.
Biliyorum kimse gelmeyecek.
Gözlerinde çiçekler tazelenmiş,
Saçlarının karasında umut çiy tanesi.
Bilirsin,biz adam olmayız.

İstanbul’ da yollar altından,
Kuşlar masal anlatıyor.
İstanbul orada öylece duruyor,
Ah, siz bilmezsiniz,
Ben düşerim yoluna bir şubat vakti.
İstanbul yine sarhoş.
Ben o eski yerimdeyim,
Düşmüşüm diline, Galata Kulesi duymuş,
Ben öyle sevmem boyalı sözleri.
Pilav tavuk 5 lira sormak da ayıp değil,
Bir şiirin yoluna düşmüşüm, karnım tok,
Burada bütün yollar sende birleşmiş,
Eminönü’nden yürü Galata’ ya, ardından Taksim,
Ah, yıllar vardı seni çok oldu göresim!

Saçları nehirler gibi uyak bilmez şiirdi,
Aşk, her akışında bu yokuşu bilirdi,
Bazı sustu bazı Mecnun gibi delirdi.
Bir yanım yoksul, sırtımda çanta...
Seni alayım, bu dünya yerine İstanbul’um ol,
Beni sen tut, vapurun girişinde oyala,
Birden aklıma düşersin, seni görmeli,
Çocuklar gibiyim,
Korkuyorum, üşüyorum, tut ellerimi.

Ben bir çiy tanesi buldum düşlerime,
Bazen gizlice sokuldum gülüşlerime.
Bazen bulmuşum kendimi Maltepe’de,
Çiçekler kışın uyanmış, ah kimseler söylemesin!
Elimde yoksul pencerem,
Gittiğim yerde gelmek gitmedi.
Biliyorum, gece bir duman kadar ürkek üç dedi mi,
Ellerini tutasım gelir,
Utanırım yalnızlığımdan.
Bir başıma yürüsem derim hep yürüsem,
Senin gözlerin deniz olur mu dersin,
Saçlarına taç yaptığım İstanbul?

24/06/2019, Akhisar, Gecenin 3’ü.
Süleyman Yıldırım