Bıraktım kendimi bir azgın sele,
Yuvamı dağıttım senin yüzünden.
Bilmediğim ne var, neydi mesele?
Ayrılığı tattım senin yüzünden.

Uzattığım eli tutmadın, ittin,
Arkana bakmadan hışımla gittin,
Yalnız bana değil, kendine ettin,
Defteri kapattım senin yüzünden.

Yâr diye bildiğim kaşın çatınca,
İçerim burkuldu kahrı tadınca,
Gözlerim karardı güneş batınca,
Sahralarda yattım senin yüzünden.

Bunu hak etmedim, inan kırıldım,
Bazen sitem ettim, bazen darıldım,
Toprak gibi şerha, şerha yarıldım,
Kaşlarımı çattım senin yüzünden.

Neler feda ettim, bunu görmedin,
Kendi kör nefsini bir gün yermedin,
Kapımı açtım da gelip girmedin,
Varı, yoğu sattım senin yüzünden.

Senin bu tavrını kafama taktım,
Bozuk moral ile dağlara çıktım,
Öfkeli gözlerle ovaya baktım,
Kurşunları attım senin yüzünden.

Nihayet sayende canımdan bezdim,
Asabım bozuldu, divane gezdim,
Yaprakları yoldum, çimleri ezdim,
Fırtına koparttım senin yüzünden.

Günlerce yürüdüm ekmeksiz, susuz,
Seni düşünmekten kaldım uykusuz,
Ölümden korkmayan, olur korkusuz,
Her şeyi abarttım senin yüzünden.





Sabri Koca