Son demindeyim artık yalnızlığın,
En koyu halini yaşıyorum renklerin,
Maviler solgun,
Beyazlar siyah bu gün.

Bir an durdum ve düşündüm
Simsiyah çizgisinde kaderimin,
Ben miydim solmak için geceyi bekleyen,
Yoksa gecemi soldurmak için beni bekleyen?

Dönüp dönüp baktım ardıma,
Kimler için kimden geçtim?
Ben miydim gelip geçici sevdalara demir atan,
Yoksa gelip geçici sevdalar mıydı yüreğime demir atan?

Her şey etrafına umut saçan beyaz bir çizgi üzerinde başlamıştı oysa,
Kırmızı daha canlı, maviler daha berraktı,
Tertemizdi her şey tıpkı bir beyaz kağıt gibi.
Kirlendi artık umutlar, herkesin kalem tutması ile karalandı artık umutlar..

Son demindeyim artık yalnızlığın,
Kenarında bir hayatın,
Bir ayağım boşlukta,
Sallanıyorum gözlerinin deryasında.

Kaderimde var ise aşkın sonunda üzülmek,
Bir defa daha severim.
Kaderimde var ise yaşarken ölmek,
Ben bu kaderin ellerinden öperim.