SİTTİNSENE



Sen hiç sevmediğim biri olsaydın
Hiç tanımadığım biri, hiç görmediğim
Hiç dokunmadığım bir ten kalsaydın
Varlığın yara olmasaydı keşke
Ne bileyim hiç doğmasaydın mesela
İmkansız da olsa bir düş işte
Yılda tek mevsim son bahar olsaymış
Duymasaydım seni türküler içinde
Bulmasaydım gözlerini son sigaramda
Çizmeseydim resmini duman duman
Kalıp içimde yanmasaydı keşke
Söndürmeseydim kül tablasında
Bir çay içmeseydik penceremde
Boğulmasaydık kan kırmızı deminde
Yorulmasaydık yıllar içinde
Sen olmazdın belki, ben olmazdım
Kader yada şanssızlık olmazdı
Kan revan dolmazdı kadehler
Acılı kalmazdı tadı
Zifiri olmazdı geceler
Ve şimdi kolunda hayallerimle
Uyan gözlerimin derinliğinde
Tutun yollara tutunabildiğince
Tutunursun şeytani ellerinle
Son vedasında hoşça bir günde
Kal diyen dilimin zehriyle
Adı bahtiyar olsun ayrılığın
İnce bir hesabın varlığını
Yokluğumla ödüyorum
Üstü kalsın neyim varsa artık
Şimdi git gidebildiğin kadar
Git ulan git mahşere kadar
Bittin ile gittin arasında
Yalancı bir şehir kur kendine
Sittinsene uğrama gözlerime.
.
.
.

SİTTİNSENE
Mert Zafer Cansever
(Mawish Şiirleri)