Dur gitme.
Yada git.
Bilmiyorum aklım karışık,
Gidersen yalnız kalmaktan korkuyorum,
Gitmesen bir gün gitmenden korkuyorum.
Karmakarışık bir duygu işte benim kisi,
Şizofrenik hayat,
Aslında senden önce böyle değildim ben,
Kararlıydım, karmakarışık bir duygu içinde değildim ve korkmazdım da.
Senden önce geceler dostumdu benim,
Karanlıklar sırdaşım,
Gökteki bir yıldıza odaklanır sahiplenirdim,
Onun ışığı altında yürür,
Onun gölgesinde dinlenirdim.

Senden önce, kimsenin adı dilimde tek hece olmadı,
Kimseyi uzun uzun düşünmedim,

En büyük savaşım kendimleydi benim,
Hiç bir savaşı kaybetmedim,
Yüreğimde taşıdığım zaferlerim var,
Ve asla savaşmaktan korkmadım.

Şimdi belirli belirsiz bir tedirginlik var yüreğimde,
Sanırım ilk defa kendimle savaşmaktan,
İhanet ettiğim gecelerden Korkuyorum,
Ve ilk defa bir savaşı kaybediyorum.
Madem hazırsın gitmeye, durma git,
Yada dur gitme,
Aniden olmasın gidişin,
Hazır değilim kendimle savaşmaya,
Mesela ben uyurken git,
Yavaş yavaş git ki ayak seslerine uyanmayayım.
Kapıyı kapat giderken,
Yada açık kalsın,
Kapı sesine uyanmayayım,
Perdeyi kapat ışık vurmasın,
Yada açık kalsın,
Belki senden önce sahiplendiğim yıldızın aydınlığı vurur yüzüme,
Belkide unutturur seni sen daha kapıdan çıkmadan.

Ne yapmam lazım şimdi?
Yada ne demem lazım?
Mutlu mu kal diyeyim?
Yoksa hoşçakal mı?
Yardımcı olur musun?
İlk defa olduğu için bilmiyorum.

Git hadi.
Daha fazla kalma,
Kokun sinmesin hüzün kokan duvarlarıma,
Hazır değilim belki gidişine ama, katlanmalıyım.
Sanırım yolun sonu burası,
Korkularımla yüzleşmem için git şimdi,
İhanet ettiğim ait olduğum gecelere bırak beni,

Bu gidiş,
Senin bende yok oluşun,
Senin bende ölüşün olacak,
Kalbimin ücra köşelerine gömeceğim seni,
Belkide altın harflerle işletirim adını,
İlk kaybettiğim savaş olarak,
Bilmiyorum.
Yok yok.
Sen az daha dur.
Kutlayalım zaferini,
Kutlayalım beni yıkışını da öyle git.