Anlamadım nedir bu sendeki naz…
Çok güzelsin diye, ölmem mi gerek!
Biraz da acısan bana Safinaz!
Dayanmıyor işte, şu hasta yürek…

Bir tatlı gülüşün, cana can katar!
O tir-i müjenin, sineme batar!
Canım çok acıyor, cevretme yeter!
Öyle tutuldum ki, zehir zemberek…

Şu öksüz sevdama, gözünü diktin!
Şıp sevdi belleme, inan ki ilktin…
Ne çabuk bende/ni, yakandan silktin?
Bir de gülüyorsun, hem gevrek, gevrek…

Her gün dolaşırım, kapın önünde…
Terviye, arefe, bayram gününde!
Sen de bir dönsen ya, benim yönümde!
Oldun şu sevdama, dönülmez mahrek…

Kestin mi ilgini, erken mi öttüm?
Sanma ki sana şu, gönlümü örttüm!
Yar, senin yolunda, ömrüm çürüttüm!
Bayram geldi, insaf et be mübarek…

Anladım ki senden, olmaz bana yar!
Dokunmak istesem, dersin Zülfiyar!
Sen benim sevdama, olmuşsun ağyar!
Gel gönül beyhude, sallama kürek…

Karaman-2019/05

Halil Şakir Taşçıoğlu

TDK :

Tir-i müjen: kirpikleri ok…
Terviye: arefenin bir gün öncesi…
Arefe: bayramın bir gün öncesi…
Mahrek: yörünge…
Zülfiyar: sevgilinin saçı…hatırlı bir kimse ya da makamı gücendirecek hareket.
Ağyar: yabancı, rakip, düşman…